Triceratops

Nowy milion lat upłynął, nadszedł pusty, zgasły czas.
Wielka, nuklearna zima, zamroziła ciepły świat.
Wierzyliśmy, że na Ziemi, życie nasze wiecznym jest.
Zła meteor wszystko zmienił, z nieba runął szczęścia kres.

Przez pustynię nienawiści, wlekę chude ciało swe.
Twoje martwe, nagie kości, wkrótce w popiół zmienią się.
Miałaś być oazą szczęścia. Wodą, co ożywi świat.
Wszystko zniszczył zła meteor, który nocą z nieba spadł.

Cofnij czas ognista kulo, co przyniosłaś naszą śmierć.
Proszę, oddaj nam nadzieję. W inne gwiazdozbiory leć.
Usłysz ryk konającego, u którego serce łka.
Nie zabijaj świata mego, wielka kulo pełna zła.